نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی

2 استادیار تکنولوژی آموزشی، دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر اجتماع یادگیری بر مهارت‌های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی تهران بود. بر اساس هدف اصلی از روش پژوهش حاضر از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون دو گروهی (برای متغیر مهارت‌های اجتماعی) و پس‌آزمون دو گروهی (برای متغیر پیشرفت تحصیلی) برای بررسی استفاده شد. جامعه پژوهش حاضر دانشجویان دانشکده روانشناسی علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی بودند. از بین جامعه آماری تعداد 14 نفر به‌عنوان افراد نمونه انتخاب شدند که به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس برای آزمون مهارت‌های اجتماعی در سطح اطمینان 95 درصد (05/0P<) معنادار بود و نشان داد که اجتماع یادگیری بر مهارت‌های اجتماعی تأثیر دارد و آن را افزایش می‌دهد. نتایج آزمون t نیز نشان داد که بین میزان پیشرفت تحصیلی دانشجویان در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد، به عبارتی دانشجویانی که با روش اجتماع یادگیری آموزش دیده‌اند از پیشرفت تحصیلی بیشتری برخوردار بوده‌اند. پیشنهاد می‌شود در دانشگاه‌ها و مؤسساتی که زیرساخت‌های روش اجتماع یادگیری آماده است، اساتید و مربیان از این روش برای ارتقاء سطح مهارت‌های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

پورجمشیدی، مریم. مؤمنی راد، اکبر (1394). ابزارها و رسانه‌های حمایت‌کننده از اجتماع یادگیری برخط. همایش ملی شبکه های اجتماعی مجازی: بستری برای آموزش و یادگیری. دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
شاه بیگی، فرزانه و نظری، سمانه. (1390). آموزش مجازی: مزایا و محدودیت‌ها. 6(1)، 54-47.
شکوهی، علی اکبر (1392). رابطه کیفیت برنامه‌های آموزشی با کارآفرینی و موفقیت شغلی کارکنان شرکت بالان صنعت شهر شیراز. پایان نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت.
قلاوندی، حسن. علیزاده، معصومه (1392). بررسی عوامل مؤثر بر پدیرش فناوری اطلاعات. گسترش مدل پذیرش فناوری اطلاعات. نشریع علمی پژوهشی فناوری آموزش. جلد9. شماره 3. زمستان 1394. صص 105 تا 113
قهامی، ریحانه. عزتی، محسن (1388). مطالعه تأثیر تفحص گروهی بر رشد مؤلفه‌های مهارت­های اجتماعی دانش‌آموزان دختر پایه ی پنجم ابتدایی ناحیه 5 شهر اصفهان. فصلنامه علمی پژوهشی رهیافتی نو در مدیریت آموزشی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرودشت. سال دوم. شماره 4. تابستان 88. صص 76-63. 
کرامتی، محمدرضا (1386). تأثیر یادگیری مشارکتی بر رشد مهارت­های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی ریاضی. مجله روانشناسی و علوم تربیتی. سال سی و هفتم. شماره 1. ص 55-39.
کشاورز، محسن. رحیمی، محسن. اسماعیلی، زهره (1392). بررسی میزان تأثیر یادگیری الکترونیکی بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان.  فصلنامه علمی دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه. 2(1).
مقامی، حمید رضا (1394). مقایسه تأثیر سه روش آموزش حضوری، الکترونیکی و تلفیقی  بر یادگیری و یادداری، انگیزه پیشرفت تحصیلی و مهارتهای اجتماعی دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی. پایان نامه دکتری رشته تکنولوژی آموزشی. دانشگاه علامه طباطبائی تهران.
مؤمنی راد، اکبر (1392)، «شناسایی عوامل مؤثر بر شکل‌گیری  اجتماع یادگیری در آموزش الکترونیکی و ارائه مدلی برای طراحی آن». رساله دکتری رشته تکنولوژی آموزشی. دانشگاه علامه طباطبائی تهران.  
Alkhalaf, S., Drew, S., & Alhussain, T. (2012). Assessing the impact of e-learning systems on learners: a survey study in the KSA. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 47, 98-104.
Baum, W. (2011). What Is Radical Behaviorism? A Review Of JAY MOORE’s Conceptual Foundations Of Radical Behaviorism. Journal Of The Experimental Analysis Of Behavior. Jan; 95(1):119–126.
Kear, K. (2011). online and social networking communities. New York: Routledge.   http://bytheway.edublogs.org/2014/02/27/kear-2011-online-communities/
Rhema, Amal & Miliszewska, Iwona. (2014). Analysis of Student Attitudes towards E-learning: The Case of Engineering Students in Libya. Issues in Informing Science and Information Technology. 11, 1669—190.
Wang, T. H. (2014). Developing an assessment-centered e-Learning system for improving student learning effectiveness. Computers & Education, 73, 278-289.
Wenger, E. (1998). Communities of practice: managing and identity. Journal of asynchronous learning networks.2 (1), 34-49.