نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• کامران شیوندی چلیچه ¹
• پریسا عبادی ²
• مازیار شاکرمی ³

¹ دانشیار گروه روانشناسی تربیتی.دانشگاه علامه طباطبایی.تهران. ایران.

² دانشجوی.روانشناسی عمومی.دانشگاه آزاد بین المللی کیش.کیش.ایران

³ دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد واحد بیان الملل، کیش ، ایران

چکیده

رابطه میان والدین و فرزندان نوجوان به سبب ویژگی‌های خاص رشدی این گروه سنی با چالش‌های ویژه‎ای رویارو است. از این رو، این پژوهش با هدف تدوین مدل رابطه والد- فرزند بر اساس پریشانی روانی و اضطراب اجتماعی با میانجی‎گری ذهن‎ آگاهی در دانش‎آموزان نوجوان به انجام رسید. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش‌آموزان نوجوان شهر تهران و نمونه آماری برابر با 300 نفر بود که از مدارس پنج منطقه تهران انتخاب گردید. روش نمونه‎گیری به صورت خوشه‎ای انجام گرفت. به منظور گردآوری داده ‎ها از پرسشنامه پریشانی روان‎شناختی کسلر (2002)، رابطه والد - فرزند فاین، مورلند و شوبل (1983)، ذهن‎آگاهی والاچ و همکاران (2006) و اضطراب اجتماعی کانر (2000) استفاده گردید. به منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافته ‎ها نشان داد که ضریب مسیر استاندارد پریشانی روانی و اضطراب اجتماعی با رابطه والد فرزند در نوجوانان به میزان 43/0- و 17/0- محاسبه شد که نشان گر معنادار بودن این روابط بود (01/0>P).. ولی از سویی، ذهن‎ آگاهی دارای نقش میانجی ‎گری در رابطه استاندارد پریشانی روانی و اضطراب اجتماعی و رابطه والد فرزند در نوجوانان بود (01/0>P). بنا بر نقش میانجی گری ذهن آگاهی در تبیین رابطه متغیرهای آسیب زا و روابط والد فرزند، روانشناسان و مشاوران می‎توانند به منظور کاهش اثرات مشکلات روانی و اجتماعی نوجوانان بر وضعیت زندگی آنان، در جلسات گروهی و فردی به برخورداری دانش آموزان نوجوان از ذهن آگاهی توجه خاص داشته باشند.

کلیدواژه‌ها

• رابطه والد- فرزند
• پریشانی روانی
• اضطراب اجتماعی
• ذهن ‎آگاهی

موضوعات

• روانشناسی یادگیری