ابوالقاسم یعقوبی؛ فرشته مطهری فر؛ محیا حسینی
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین خودارزشیابی مرکزی و سرمایههای تحولی با مشارکت تحصیلی و نقش میانجی کمکطلبی تحصیلی انجام شد. جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1400-1401 در دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. گروه نمونه که شامل 387 نفر بود با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. و به پرسشنامه سرمایههای ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین خودارزشیابی مرکزی و سرمایههای تحولی با مشارکت تحصیلی و نقش میانجی کمکطلبی تحصیلی انجام شد. جامعه آماری آن شامل کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل در سال تحصیلی 1400-1401 در دانشگاه بوعلی سینا همدان بود. گروه نمونه که شامل 387 نفر بود با روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند. و به پرسشنامه سرمایههای تحولی (موسسه پژوهشی مینه-سوتا، 2005) ، پرسشنامه خودارزشیابی مرکزی(جاج و همکاران، 2003)، پرسشنامه کمکخواهی تحصیلی(قدم پوروسرمد، 1385) و پرسشنامه مشارکت تحصیلی (شافلی و همکاران، 2002) پاسخ دادند. برای تحلیل دادهها از همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان داد، خودارزشیابی مرکزی و سرمایههای تحولی با بعد پذیرش کمکطلبی و مشارکت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و با بعد اجتنابی کمکطلبی رابطه منفی و معناداری دارند. بین بعد پذیرش کمکطلبی و مشارکت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار و بین بعد اجتنابی کمکطلبی و مشارکت تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. بعد پذیرش کمک-طلبی تحصیلی و بعد اجتنابی کمکطلبی تحصیلی در ارتباط بین خودارزشیابی و مشارکت تحصیلی و سرمایههای تحولی و مشارکت تحصیلی نقش واسطه ای معناداری دارند. بر اساس این یافته میتوان اینگونه استنتاج کرد که با تقویت سرمایههای تحولی درونی و بیرونی و خودارزشیابی مرکزی فرد، بعد پذیرش کمکطلبی افزایش و بعد اجتنابی آن کاهش مییابد. این عوامل میتوانند در تعامل با یکدیگر مشارکت و درگیری تحصیلی افراد را نیز افزایش دهند.
