روانشناسی یادگیری
محمد نبی ئی؛ رزیتا امانی؛ محمدرضا ذوقی پایدار؛ حسین محققی
چکیده
اختلال اضطراب جدایی شایع‌ترین اختلال اضطرابی دوران کودکی است، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ی تأثیر آموزش بازی‌های حرکتی موزون و بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه‌ی والد-کودک بر خودتنظیمی هیجانی و اضطراب جدایی دانش‌آموزان پایه‌ی اول شهر ملایر انجام شد. این پژوهش از نوع آزمایش‌های میدانی با طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون با گروه ...
بیشتر
اختلال اضطراب جدایی شایع‌ترین اختلال اضطرابی دوران کودکی است، بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ی تأثیر آموزش بازی‌های حرکتی موزون و بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه‌ی والد-کودک بر خودتنظیمی هیجانی و اضطراب جدایی دانش‌آموزان پایه‌ی اول شهر ملایر انجام شد. این پژوهش از نوع آزمایش‌های میدانی با طرح پیش‌آزمون_ پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش تمامی دانش‌آموزان پایه‌ی اول ابتدایی شهرستان ملایر در سال‌تحصیلی1402-1401 بودند، که با روش نمونه‌گیری هدفمند از میان مدارس ابتدایی سطح شهر با استفاده از پرسشنامه‌ی غربالگری اختلال اضطراب جدایی، پرسشنامه‌ی خودتنظیمی هیجانی و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و یک گروه گواه گمارش شدند. دو نوع مداخله‌ی بازی درمانی اجرا و در نهایت دادههای پس‌آزمون یک هفته بعد از انجام مداخلات جمع‌آوری شد. به طورکلی، نتایج حاصل نشان داد که هر دو مداخله‌ی بازی درمانی بر کاهش علائم اضطراب جدایی و افزایش خودتنظیمی هیجانی در دانش‌آموزان اثر معناداری دارند(p>0.05). اما مداخله‌ی بازی‌درمانی مبتنی بر رابطه‌ی والد-کودک نسبت به آموزش بازی‌های حرکتی موزون در کاهش علائم اضطراب جدایی مؤثرتر بود. بنابراین پیشنهاد می‌شود تا تکنیک‌های بازی‌درمانی به مشاوران و معلمان مدارس ابتدایی و همچنین مربیان پیش‌دبستانی آموزش داده شود تا بتوانند در مواجهه با کودکان مضطرب کلاس خود از آن استفاده کنند.
مهران فرهادی؛ حسین محققی؛ مریم عبدالهی مقدم؛ فضل اله حسنوند
چکیده
چکیده پژوهش حاضر با هدف طراحی مدلی برای تبیین شادکامی بر اساس سبکهای مقابله با استرس و تابآوری در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان همدان انجام شده است. بدین منظور از بین کلیهی دانشجویان، 330 نفر (165 دختر و 165 پسر) انتخاب شدند و سه پرسشنامه شادکامی، مقابله با موقعیتهای فشارزا و تابآوری را تکمیل نمودند. سپس دادههای پژوهش ...
بیشتر
چکیده پژوهش حاضر با هدف طراحی مدلی برای تبیین شادکامی بر اساس سبکهای مقابله با استرس و تابآوری در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان همدان انجام شده است. بدین منظور از بین کلیهی دانشجویان، 330 نفر (165 دختر و 165 پسر) انتخاب شدند و سه پرسشنامه شادکامی، مقابله با موقعیتهای فشارزا و تابآوری را تکمیل نمودند. سپس دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS21 و lisrel8.8 به روش تحلیل مسیر، تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که مدل اولیهی فرضی با برازش مناسبی مورد تأیید قرار گرفت. بر این اساس، بین تابآوری و شادکامی رابطه مثبت وجود داشت. از بین سبکهای مقابله با استرس، سبک مقابلهی مسألهمدار بهواسطهی تابآوری، شادکامی دانشجویان را تبیین میکرد و دو سبک مقابلهی هیجانمدار و اجتنابی، رابطه‌ی منفی با شادکامی داشتند. بهطورکلی، همه شاخصهای برازش مدل در وضعیت مطلوبی قرار داشتند. در این پژوهش، نقش متغیرهای سبک مقابله با استرس و تابآوری در شادکامی دانشجویان تأیید شد که این امر نشاندهندهی اهمیت توجه به این دو مؤلفه و تقویت و پرورش آنها در افزایش شادکامی دانشجویان میباشد.
