حمدالله حبیبی؛ آی سان پاشایی فخری
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین نیمرخ‌های انگیزش تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی‌ارشد استعداد درخشان و عادی دانشگاه تبریز با استفاده از تحلیل مبتنی بر فرد و همچنین تبیین تفاوت پیشرفت تحصیلی دانشجویان با توجه به این نیمرخ‌ها صورت گرفته است. روش این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بود. بر اساس جدول مورگان تعداد 260 نفر از دانشجویان (130نفر استعداد ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین نیمرخ‌های انگیزش تحصیلی دانشجویان مقطع کارشناسی‌ارشد استعداد درخشان و عادی دانشگاه تبریز با استفاده از تحلیل مبتنی بر فرد و همچنین تبیین تفاوت پیشرفت تحصیلی دانشجویان با توجه به این نیمرخ‌ها صورت گرفته است. روش این پژوهش، توصیفی و از نوع پیمایشی بود. بر اساس جدول مورگان تعداد 260 نفر از دانشجویان (130نفر استعداد درخشان و 130 نفر عادی) دانشگاه تبریز انتخاب شدند که مقیاس انگیزش تحصیلی AMS والرند (1992) استفاده شده و معیار پیشرفت تحصیلی نیز معدل ترم قبل دانشجویان در نظر گرفته شده است. برای تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 21SPSS از روش تجزیه خوشه‌ای سلسله مراتبی و تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) بهره گرفته شد. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل خوشه‌ای، سه خوشه انگیزشی در دانشجویان عادی: 9/36درصد در خوشه کمیت بالا(انگیزش درونی و بیرونی بالا و بی‌انگیزشی پایین)؛ 9/46 درصد در کمیت متوسط(سطوح متوسط در هر سه خوشه)؛ 2/16 درصد در کمیت پایین (انگیزش درونی و بیرونی پایین و بی‌انگیزشی بالا) و در دانشجویان استعداد درخشان 6/44درصد در خوشه کمیت بالا(انگیزش درونی و بیرونی بالا و بی‌انگیزشی پایین)؛ 6/44 درصد در کمیت متوسط(سطوح متوسط در هر سه خوشه)؛ 8/10 درصد در کمیت پایین (انگیزش درونی و بیرونی پایین و بی‌انگیزشی بالا) قرار گرفتند. همچنین یافته‌های پژوهش حاکی از عدم وجود تفاوت پیشرفت تحصیلی دانشجویان با استعداد و عادی در خوشه‌های انگیزشی می‌باشد
