آذرنیوشان، بهزاد؛ بهپژوه، احمد و غباریبناب، باقر. (1391). اثر بازیدرمانی با رویکرد شناختی-رفتاری بر مشکلات رفتاری دانشآموزان کمتوان ذهنی در دوره ابتدایی. فصلنامه ایرانی کودکان استثنایی، 12(2): 16-5.
برزگر، زهرا؛ پورمحمدرضا تجریشی، معصومه و بهنیا، فاطمه. (1391). اثربخشی بازی بر مشکلات برونیسازی در کودکان پیشدبستانی با مشکلات رفتاری. مجله علوم رفتاری. 6(4): 354-347.
جلالی، سلیمه و مولوی، حسین. (1389). تأثیر بازی درمانی بر اختلال اضطراب جدایی کودکان. مجله روانشناسی، 56: 382-370.
جعفری، علیرضا. (1393). تأثیر بازیهای آموزشی بر رشد اجتماعی کودکان پیشدبستانی. فصلنامه روانشناسی تربیتی. 33(9): 85-71.
جنتیان، سیما؛ نوری، ابوالقاسم؛ شفتی، سیدعباس؛ مولوی، حسین و سماواتیان، حسین. (1387). اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری بر شدت علائم اختلال بیشفعالی / کمبود توجه در دانشآموزان پسر 9 تا 11 ساله مبتلا به ADHD. مجله تحقیقات علوم رفتاری، 6(2): 118-109.
خدیوی زند، سمیه و اصغرینکاح، سیدمحسن. (1392). بررسی تاثیر بازی درمانی گروهی بر پرخاشگری جسمانی کودکان پیش دبستانی. ششمین همایش بینالمللی روانپزشکی کودک و نوجوان.
رجبی، مسعود. (1379). بررسی میزان و علل اختلالات رفتاری دانشآموزان دورهی راهنمایی استان قزوین در سال تحصیلی 79-1378. شورای تحقیقات، اداره کل آموزش و پرورش استان قزوین.
رینی، ورنر. (2000). رشدوتقویتمهارتهایادراکی-حرکتیدرکودکان. ترجمه علی حسین سازمند و سیدمهدی طباطبایینیا. 1380. تهران: دانژه.
زارع، مهدی و احمدی، سونیا. (1386). اثربخشی بازیدرمانی به شیوه رفتاری-شناختی در کاهش مشکلات رفتاری کودکان. مجله روانشناسی کاربردی، 1(3): 28-18.
شکوهی یکتا، محسن و پرند، اکرم. (1384). اختلالات رفتاری در کودکان و نوجوانان. تهران: تیمورزاده.
شمس اسفندآباد، حسن؛ امامیپور، سوزان و صدرالسادات. جلال. (1382). بررسی شیوع اختلالات رفتاری در دانشآموزان مقطع ابتدایی شهر ابهر. مجله توانبخشی. شماره 12: 41-34.
شهیم، سیما و یوسفی، فریده. (1378). پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان پیشدبستانی (ویژه والدین)،مجلهعلوماجتماعیوانسانیدانشگاهشیراز، 1(29): 32-19.
صفری، سهیلا؛ فرامرزی، سالار و عابدی، احمد. (1393). تأثیر بازیدرمانی شناختی-رفتاری بر نشانههای رفتاری دانشآموزان نافرمان.مجله پزشکی ارومیه، 25(3): 267-258.
قدیری لشکاجانی، فاطمه. (1377). بررسی تأثیر بکارگیری بازی درمانی بیرهنمود در کاهش اختلالات رفتاری و پرخاشگری کودکان ناسازگار و دارای عملکرد هوشی مرضی. پایاننامه کارشناسی ارشد، انستیتو روانپزشکی ایران.
مصطفوی، سعیده؛ شعیری، محمدرضا؛ اصغریمقدم، محمدعلی و محمودی قرایی، جواد. (1391). تأثیر آموزش بازیدرمانی مبتنی بر رابطهی والد-کودک مطابق با الگوی لندرث به مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان. مجله روانشناسی بالینی و شخصیت. 19(7): 42-33.
ملک، مریم؛ حسنزاده، رمضان و تیرگری، عبدالحکیم. (1392). اثربخشی بازیدرمانی گروهی به شیوهی شناختی-رفتاری بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال خواندن. مجله ناتوانیهای یادگیری. 2(4): 153-140.
Bratton, S. C. Ray, D. Rain, T. & Jones, L. (2005). The efficacy of therapy with children: A meta- annalistic review of treatment outcomes. Professional Psychology: Research Practice. 36(4): 376-90.
Brown, I. & Percy, M. (2007). A Comprehensive Guide to Intellectual and Developmental/ London/ Pawl. H. Brookes.
Carmichael, K.D. (2006). Play therapy: An introduction. Glenview, IL: Prentice Hall.
Council for Exceptional Children. (1991). Report of the CEC advocacy and Governmental Relations .committee Regarding the New proposed U.S.
Gaoni, L. Black, C. & Baldwin, S. (1998). Defining adolescent behavior disorder: An overview. Journal of Adolescence, 21:1-13.
Gil, E. (1991). Healing power of play: working with abused children. New York, NY: The Guilford Press.
Graham P. (1998). Cognitive Behavior therapy for children and families. Cambridge University. 74, 75.
Gohari, R. (2012). Study on education of self-controlling by play therapy in reduction of behavior problems of abhorrent preschool children (oppositional disobedience disorder). International Journal of Psychology and Behavioral Research. 1(1): 9-14.
Halahan, D. P. & Kaufmann, J. M. (1992). The educational children on the basis special teaching & training. 1ed ed. Tehran: Roshd.
Hanser, S. Meissler, K. & Ovevs, R. (2000). Kids together: Agroup play therapy model for children with ADHD symptom logy. Journal of Child and Adolescent Group Therapy. 10:4.
Jones, M. E. & Landreth, G. (2002). The efficacy of intensive individual play therapy for chronically 111 children. International Journal of Play Therapy, 11, 1: 117-140.
Kaduson, H. G. & Schaefer, C. (Eds). (2001). 101 more favorite play therapy techniques. Northvale, NJ: Jason Aronson.
Landreth, G. L. (2002). Play therapy: The art of the relationship. New York, N.Y.: Brunner- Rutledge.
Moustakas, C. (1997). Relationship play therapy. Northvale, NJ: Jason Aronson, Inc.
O'conner, K.J. Schaefer C.E. (1983). Hand book of play therapy. New York, NY: John Wiley & sons, Inc.
Pandina, G. J. Bilder, R. H. Harvey, P. D. Keefe, S. E, Aman, M. G. & Gharabawi, R. (2007). Risperidone and cognitive function in children with disruptive behavior disorders. Biological Psychiatry, 91(3): 386-398.
Ray, D. Schottelkorb, A. & Tsai, M. H. (2007). Play therapy with children exhibiting symptoms of Attention Deficit Hyperactivity Disorder. International Journal of Play Therapy, 16:95-111.
Watson, D.L. (2007). An early intervention approach for students disaplaying negative externalizing behaviors associated with childhood depression. a study of the efficacy of play therapy in the school. A dissertation presented in partial fulfillment of the requirements for degree doctor of philosophy. Capella University.
Wethinton, H. R. Hahn, R. A. Fugua-Whiteley, D. S. Pe, T. A. Crosloy, A. E. Johnnson, R. L. Liberman, A. M. Mosci chi, E. Price, L. N. Tuma, F. K. Halra, G. Chatto. & Padhyay, S. K. (2008). The effectiveness of interventions to reduce psychology harm form traumatic events among child and adolescents. American Journal of Preventive Medicine, 53(3): 287-373.
)