نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد روان شناسی کودکان استثنایی

2 عضو هیأت علمی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

این‏ پژوهش به‏منظور بررسی تأثیر بازی‏درمانی بر‏کاهش اختلالات‏رفتاری دانش‏آموزان آزاردیده‏جسمانی- هیجانی١۲-۹ ساله شهر تهران و به صورت نیمه آزمایشگاهی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شده، پرداخته است. به این‏‏منظور از بین‏کلیه دانش‏آموزان آزار‏ دیده جسمانی- هیجانی١٢-٩ ساله ساکن در مؤسسه‌های حمایتی مربوط شهر تهران با استفاده از روش نمونه‏گیری در دسترس٢۴ دانش‏آموز به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (12n=) و کنترل (12n=) جایگزین شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 10 جلسه برنامه بازی‌درمانی را به صورت هفته‌ای دو جلسه 45 دقیقه‌ای دریافت نمودند‏که 5 جلسه آن به‏صورت انفرادی و 5 جلسه به شکل‏گروهی انجام گرفت. پس از پایان برنامه بازی‌درمانی از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد. ابزار گردآوری‏داده‏ها در این پژوهش‏ پرسشنامه‏اختلال‏رفتاری‏آخنباخ فرم‏سیاهه رفتاری کودک (CBCL) بود و به علت برقرار نبودن مفروضه مبتنی بر نرمال بودن توزیع، برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از روش آمار ناپارامتریک U من ویتنی استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که بازی ‌درمانی اضطراب/ افسردگی دانش‌آموزان آزار دیده جسمانی- هیجانی را کاهش می‌دهد. اما اختلالات‏ رفتاری، پرخاشگری، گوشه‏گیری/ افسردگی و مشکلات‏ توجه دانش‌آموزان آزاردیده جسمانی- هیجانی را کاهش نمی‌دهد و با اینکه بازی‌ درمانی تأثیرگذار بوده است و درون گروه باعث کاهش این اختلالات‌ شده است اما این تأثیر به اندازه‌ای نبوده که تفاوت بین گروه‏ها از لحاظ آماری معنادار شود.

کلیدواژه‌ها

امجدی فر، رضا. (1385). اثربخشی بازی‌درمانی شناختی- رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش پرخاشگری دانش‌آموزان دبستانی. پایان نامه کارشناسی ارشد مشاوره .دانشگاه علامه طباطبایی.
باعدی، زهرا. (1380). بررسی کارآمدی بازی‌درمانی شناختی- رفتاری در کاهش پرخاشگری کودکان مبتلا به اختلال سلوک. پایان نامه کارشناسی ارشد روانشناسی. دانشگاه تربیت مدرس.
بیگدلی، زهرا. (١٣٨٧). کودک،شهروند مستقل یا مینیاتور بزرگسال؟. روزنامه اعتماد.
فوروارد، سوزان. (١٩٨٩). تربیت مسموم. ترجمه مهدی قراچه داغی. (١٣٨٦). نشر آسیم.
قرایی، جواد؛ بینا، مهدی؛ یاسمی، محمد تقی؛ امامی، آناهیتا؛ نادری، فاطمه. (١٣٨٥). بازی‌درمانی گروهی در نشانه‌های ناشی از آسیب زلزله. مجله بیماری‌های کودکان ایران. شماره ٢.
 
Baker, Howard. (2002). Child abuse.http:www.ask.com.
Bruno, Jeffrey. (2005). Play therapy.http: www.ask.com.
Cohen, Patricia;Brown, Jocelyn & Smailes, Elizabeth. (2001). Child abuse and neglect and the development of mental disorder in the general population. journal of Development and Psychopathology, 13, 981 ـ 999.
Goldman; Salus; Wolcott; Kennedy. (2003). What factors contribute to child abuse and neglect ? http: www.childwelfare.gov
Howe, David. (2005). child abuse and neglect.
Josefin, Martin. (2007). Child centered play therapy.http:www.ask.com.
Katz ـWise, Sabra, L; Poore, Palph.(2007). Child abuse and neglect. http: www.childwelfare.gov.
Kellogg, Nancy, D. (2007). Evaluation of suspected child physical abuse. Pediatrics. vol, 119,1232 ـ 1241
LiHc, Lopez, V. (2008). Effectiveness and appropriateness of therapeutic play intervention in preparing child for surgery. http:www.pubmed.com.
Medmax, Gac. (2003). History of child abuse.
Mcdonald, Kellycolleen. (2007).Child abuse: Approach and management. American family physician. vol, 75,N 2.http: www.aafp.org/afp.
Molinari, Anna. (1997). Play therapy. http: www.ematusov.com/cd170.
Philpot, Terry. (2005). Therapy with traumatized children. http: www.Google.com.
Salters ـ Pedneault, Kristalyn. (2008). The relationship between child abuse and bordline personality disorder. http: A2Z.Psychology.com.
Salzinger, Suzanne; Feldman, Richard, S; Ng ـ Mak, Daisy, S. (2001). The effect of physical abuse on childrens social and affective status: amodel of cognitive and behavioral processes explaining the association. Jornal of development and Psychopathology, 13, 805 ـ 825.
Westby, Carol, E. (2007). Child maltreatment: a global issue.Language, speech & hearing services in schools. vol. 38, 140 ـ 148
 Wikipedia. (2008). Play therapy. http:en.wkipedia.org.