نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 Professor of Educational psychology, Faculty of Literature and Humanities, Lorestan University, Khorramabad, Iran
2 دانشیار روانشناسی تربیتی، گروه روانشناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرمآباد، ایران.
3 دانشجوی دکتری روان شناسی تربیتی، گروه روان شناسی، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران.
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین احساس تعلق به مدرسه و درگیری تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی و سرسختی تحصیلی در بین دانش آموزان دوره ی متوسطه دوم شهر خرم آباد انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی و از نظر نحوه گردآوری داده ها، توصیفی از نوع همبستگی و بهطور خاص از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دوره ی متوسطه دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی 1403-1402 بودند که از میان آنها نمونه ای به حجم 357 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و وارد تحلیل شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های درگیری تحصیلی ریو (2013)؛ احساس تعلق به مدرسه بری و بیتی (2004)؛ خودکارآمدی تحصیلی پاتریک و همکاران (1997) و سرسختی تحصیلی بنیشک و لوپز (2005) جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرها از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که احساس تعلق به مدرسه اثر مستقیم، مثبت و پیش بینی کننده ای بر میزان درگیری تحصیلی دانش آموزان دارد (01/0p<). علاوه بر این، احساس تعلق به مدرسه توانست درگیری تحصیلی دانش آموزان را از طریق خودکارآمدی تحصیلی و سرسختی تحصیلی پیش بینی کند (05/0p<). نتایج پژوهش حاضر از اثر مستقیم احساس تعلق به مدرسه بر درگیری تحصیلی دانشآموزان و نقش میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و سرسختی تحصیلی در رابطه بین احساس تعلق به مدرسه و درگیری تحصیلی حمایت می کند.
کلیدواژهها
موضوعات
)