نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• ماندانا سجادی ¹
• حسین سلیمی ²

¹ دانشجوی دکتری رشته روابط بین الملل، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

² استاد گروه آموزشی روابط بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.

چکیده

جنگ به‌عنوان مهم‌ترین پدیده سیاست بین‌الملل، تجربه جمعی ناخوشایندی است که می‌تواند در تاروپود یک جامعه نفوذ کرده و میراث نامطلوب خود را برای نسل‌های بعدی نیز بر جای بگذارد. هدف از مطالعه، بررسی اثر انتقال بین نسلی ترومای جمعی جنگ بر ظرفیت همدلی و نگرش جنگ‌طلبانه در نسل بعدی بوده است. آزمودنی‌های این پژوهش شامل 182 نفر متولدین دهه‌های 60 و 70 (نسل اول جنگ ایران و عراق) که والدین آن‌ها تجربیات متفاوتی از جنگ ایران و عراق را پشت سر گذاشته بودند. پرسشنامه‌ای تلفیقی (کیفی و کمی) برای سنجش شدت تجربه ترومای جنگ در والدین از دیدگاه فرزندان، بین آزمودنی‌ها توزیع شد هم‌زمان پرسشنامه واکنش بین فردی و پرسشنامه جنگ‌طلبی مک کانکی نیز به‌منظور سنجش ظرفیت همدلی و نگرش جنگ‌طلبانه توزیع گردید. داده‌های به‌دست‌آمده از پرسش‌های کیفی به روش کدگذاری تحلیل محتوا و داده‌های کمی با روش تحلیل همبستگی و رگرسیون خطی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج آماری نشان داد که بین شدت تجربیات تروماتیک والدین از جنگ و ظرفیت شناختی همدلی در فرزندانشان ارتباطات معنادار منفی وجود دارد به‌عبارت‌دیگر به هر میزان تجربه والدین از جنگ دردناک‌تر باشد، ظرفیت شناختی همدلی در فرزندانشان پایین‌تر است. درعین‌حال ارتباط معناداری بین شدت ناخوشایندی تجربه جنگ در والدین و نگرش جنگ‌طلبانه در فرزندان مشاهده نشد.

کلیدواژه‌ها

• انتقال بین نسلی تروما
• ترومای جنگ
• ترومای ثانویه
• همدلی
• جنگ‌طلبی