عزت اله قدم پور؛ فضل اله حسنوند؛ مریم عبدالهی مقدم؛ امین شاکرمی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس خودناتوانسازی با میانجیگری عشق به یادگیری، عزّتنفس و مهارتهای خودتنظیمی انجام شده است. جامعهی آماری شامل کلیهی دانشآموزان دختر و پسر دبیرستانهای شهر پلدختر( حدوداً 3990) بوده است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 350 نفر (175 دختر و 175 پسر) به روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تبیین مدل سرزندگی تحصیلی بر اساس خودناتوانسازی با میانجیگری عشق به یادگیری، عزّتنفس و مهارتهای خودتنظیمی انجام شده است. جامعهی آماری شامل کلیهی دانشآموزان دختر و پسر دبیرستانهای شهر پلدختر( حدوداً 3990) بوده است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان، 350 نفر (175 دختر و 175 پسر) به روش تصادفی مرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامههای خودناتوانسازی، سرزندگی تحصیلی، عزّتنفس، عشق به یادگیری و خودتنظیمی را تکمیل کردند. یافتهها نشان داد که مدل مفهومی پژوهش با برازش مناسبی مورد تأیید قرار گرفت. بر این اساس، بین خودناتوانسازی و سرزندگی تحصیلی رابطه منفی معناداری وجود دارد. علاوه بر این، دو متغیر عشق به یادگیری و عزّتنفس در رابطه میان متغیرهای خودناتوانسازی و سرزندگی تحصیلی به طور معناداری نقش میانجیگر دارند. با این وجود، متغیر مهارتهای خودتنظیمی به عنوان یک عامل میانجیگر در رابطه میان متغیرهای متغیرهای خودناتوانسازی و سرزندگی تحصیلی شناخته نشد. بر اساس این یافتهها میتوان نتیجه گرفت که در وهله نخست، خودناتوانسازی عاملی است که میتواند اثرات زیانباری بر سرزندگی دانشآموزان در محیط مدرسه داشته باشد. به همین سبب، باید با بهرهگیری از اثرات مثبت عواملی مانند افزایش عشق به یادگیری و عزّتنفس، آثار منفی این رابطه را به طور چشمگیری کاهش داد.
مهران فرهادی؛ حسین محققی؛ مریم عبدالهی مقدم؛ فضل اله حسنوند
چکیده
چکیده پژوهش حاضر با هدف طراحی مدلی برای تبیین شادکامی بر اساس سبکهای مقابله با استرس و تابآوری در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان همدان انجام شده است. بدین منظور از بین کلیهی دانشجویان، 330 نفر (165 دختر و 165 پسر) انتخاب شدند و سه پرسشنامه شادکامی، مقابله با موقعیتهای فشارزا و تابآوری را تکمیل نمودند. سپس دادههای پژوهش ...
بیشتر
چکیده پژوهش حاضر با هدف طراحی مدلی برای تبیین شادکامی بر اساس سبکهای مقابله با استرس و تابآوری در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان همدان انجام شده است. بدین منظور از بین کلیهی دانشجویان، 330 نفر (165 دختر و 165 پسر) انتخاب شدند و سه پرسشنامه شادکامی، مقابله با موقعیتهای فشارزا و تابآوری را تکمیل نمودند. سپس دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار SPSS21 و lisrel8.8 به روش تحلیل مسیر، تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که مدل اولیهی فرضی با برازش مناسبی مورد تأیید قرار گرفت. بر این اساس، بین تابآوری و شادکامی رابطه مثبت وجود داشت. از بین سبکهای مقابله با استرس، سبک مقابلهی مسألهمدار بهواسطهی تابآوری، شادکامی دانشجویان را تبیین میکرد و دو سبک مقابلهی هیجانمدار و اجتنابی، رابطهی منفی با شادکامی داشتند. بهطورکلی، همه شاخصهای برازش مدل در وضعیت مطلوبی قرار داشتند. در این پژوهش، نقش متغیرهای سبک مقابله با استرس و تابآوری در شادکامی دانشجویان تأیید شد که این امر نشاندهندهی اهمیت توجه به این دو مؤلفه و تقویت و پرورش آنها در افزایش شادکامی دانشجویان میباشد.