روانشناسی یادگیری
علی شیخ الاسلامی؛ اسماعیل سلیمانی؛ هنگامه محرم زاده
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش حل مسئلۀ اجتماعی بر سازگاری و خودکارآمدی دانشآموزان زورگو انجام گرفت. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان زورگو در مدارس شهر پارسآباد در سالتحصیلی 94-1393 تشکیل میدادند که از میان آنها 32 دانشآموز زورگو با ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش حل مسئلۀ اجتماعی بر سازگاری و خودکارآمدی دانشآموزان زورگو انجام گرفت. روش پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان زورگو در مدارس شهر پارسآباد در سالتحصیلی 94-1393 تشکیل میدادند که از میان آنها 32 دانشآموز زورگو با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای چندمرحلهای، انتخاب شده و بهطور تصادفی در گروه آزمایش (16 نفر) و گروه کنترل (16 نفر) جایگزین شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاس تجدیدنظر شدۀ زورگویی، پرسشنامۀ سازگاری دانشآموزان و پرسشنامۀ خودکارآمدی استفاده شد. گروه آزمایش در 8 جلسه تحت آموزش حل مسئلۀ اجتماعی قرار گرفت و در طی این جلسات به گروه کنترل هیچ نوع آموزشی داده نشد. دادهها با روش آماری کوواریانس چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد بین دانشآموزان گروه آزمایش و گروه کنترل در سازگاری (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) و خودکارآمدی (تحصیلی، اجتماعی و هیجانی) تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر میانگین مولفههای سازگاری و خودکارآمدی گروه آزمایش بعد از آموزش حل مسئلۀ اجتماعی افزایش یافته بود. این نتایج حاکی از آن است که آموزش حل مسئلۀ اجتماعی میتواند سازگاری و خودکارآمدی دانشآموزان زورگو را تعدیل کند.