بیابانگرد، اسماعیل. (1384). روانشناسی نوجوانان. تهران: فرهنگ اسلامی.
زندن،وندر. (1996). روانشناسی رشد. ترجمۀ گنجی، حمزه.(1385). تهران: ساوالان.
سرمد، زهره و بازرگان، عباس و حجازی، الهه.(1379). روشهای تحقیق در علوم رفتاری. چاپ ششم. تهران: آگاه.
شریفی، حسن پاشا.(1381). اصول روانسنجی وروان آزمایی. چاپ اول. تهران: رشد.
شعارینژاد، علی اکبر. (1374). روانشناسی رشد 2 (نوجوانی وبلوغ). چاپ ششم. تهران: دانشگاه پیام نور.
شهرآرای، مهرناز. (1384). روانشناسی رشد نوجوانان (دیدگاهی تحولی). تهران: چاووشگران نقش
کلاین،پل.(1994). راهنمای آسان تحلیل عاملی. ترجمۀ صدرالسادات، سیدجلال و مینایی، اصغر (1380). چاپ: اول. تهران: انتشارات سمت.
کرامتی، ولی الله فرزاد و محسن پور، بهرام و علم الهدی، سید حسن. (1384). تأثیر یادگیری از طریق همیاری بر تقویت مهارتهای اجتماعی دانش آموزان. نشریۀ مددکاری اجتماعی، شمارۀ 3.
لطفآبادی، حسین. (1384). روانشناسی رشد (2) نوجوانی، جوانی و بزرگسالی. چاپ هفتم. تهران: سمت.
هومن، حیدرعلی.(1380). تحلیل دادههای چندمتغیری در پژوهش رفتاری. چاپ اول. تهران: پارسا.
نجاتی،حسین. (1371). روانشناسی رشد (از کودکی تا نوجوانی). چاپ اول. تهران: مهشاد.
Benjamin, B.Lahey.(2001).psycholog an introduction Chen,Xinyin&Dan,Li&Zhen-yen,Li&Bo-shu,Li&Mowei,Liu.(2000).Social and prosocial Dimensions of social competence in chinese children:common and unique contribution to social ,Academic,and psychological adjastment.Development psychology.No.3,302-314
Down,S.(n.d).Program outcoms for Yoth social competencecies, from
http://www.ag.arizona.edu/fcs/cyfernet/nowg/social
McClellan, Diane E & Katz,Lilian G.(2001) Assessing young childrens social competence .,from http://www.athealth.com/consumer/disorders/child skill.html
Welsh,Janet A,Bierman,Keren L,Gall,Thmson&Detroit.(1998).social competence. , from http://www.healthline.com/gelecontent/social competence
)