روانشناسی یادگیری
ملیحه احمدی؛ کیانوش هاشمیان؛ فریبرز درتاج؛ خدیجه ابوالمعالی الحسینی
چکیده
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش اجتماعی – عاطفی همکارانه و آموزش ذهن‌آگاهی بر بهبود مهارت حل مسئله اجتماعی در دانش‌آموزان دختر پایه اول دوره اول متوسطه شهر زنجان بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر زنجان ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش اجتماعی – عاطفی همکارانه و آموزش ذهن‌آگاهی بر بهبود مهارت حل مسئله اجتماعی در دانش‌آموزان دختر پایه اول دوره اول متوسطه شهر زنجان بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر دوره اول متوسطه شهر زنجان بود که در سال تحصیلی 96- 95 در مدارس شهر زنجان مشغول به تحصیل بودند. 339 دانش‌آموز به روش تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و پرسشنامه فرم کوتاه حل مسئله اجتماعی را تکمیل کردند. از بین این دانش‌آموزان، 45 نفر انتخاب و بطور تصادفی در یک گروه کنترل و دو گروه آزمایشی گمارده شدند. گروه آزمایش اول، 12 جلسه 1.5 ساعته تحت آموزش اجتماعی – عاطفی قرار گرفت و در مورد گروه دوم آزمایش، 8 جلسه 2 ساعته آموزش ذهن‌آگاهی ارائه شد. سپس دانش‌آموزان گروه آزمایش و گروه کنترل پرسشنامه حل مسئله اجتماعی را پس از اجرای مداخله و پس از گذشت یک ماه از مداخله تکمیل کردند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری طرح ترکیبی دو راهه استفاده شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که هر دو متغیر مستقل (آموزش اجتماعی – عاطفی همکارانه و آموزش ذهن‌آگاهی) نمرات جهت‌گیری مثبت نسبت به مسئله را افزایش و نمرات جهت‌گیری منفی نسبت به مسئله و سبک اجتنابی حل مسئله را در مقایسه با گروه کنترل کاهش داد، اما تفاوت معنی‌داری بین آنها وجود نداشت. اجرای متغیرهای مستقل، منجر به تغییر معناداری در مؤلفه حل منطقی مسئله نشد. در رابطه با سبک تکانشی/ بی‌دقتی، آموزش عاطفی - اجتماعی در مقایسه با گروه کنترل منجر به کاهش معنادار میانگین شد اما آموزش ذهن‌آگاهی تأثیری بر آن نداشت. نتایج پیگیری نشان داد که اثر متغیرها در طول زمان تداوم داشت. پس می‌توان نتیجه گرفت که، آموزش ذهن‌آگاهی و آموزش اجتماعی- عاطفی بر بهبود مهارت حل مسئله اجتماعی اثر داشته است.
یوسف دهقانی؛ نگین مجدبان؛ سید علی افشین؛ مهدی فرازجا
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر برنامه‌ریزی و انعطاف‌پذیری شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری صورت گرفت. این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون -پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود.جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر با اختلال یادگیری پایه سوم، چهارم و پنجم ابتدایی ارجاع داده‌شده از سوی مدارس به مرکز اختلال یادگیری ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر برنامه‌ریزی و انعطاف‌پذیری شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری صورت گرفت. این پژوهش، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون -پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود.جامعه آماری شامل دانش‌آموزان پسر با اختلال یادگیری پایه سوم، چهارم و پنجم ابتدایی ارجاع داده‌شده از سوی مدارس به مرکز اختلال یادگیری آموزش و پرورش بوشهر بود که از بین آنها به روش نمونه‌گیری در دسترس، 52 نفر که ویژگی‌های لازم از نظر ملاک‌های ورود را داشتند فهرست و سپس ۴۰ دانش‌آموز پس از تشخیص اختلال یادگیری، انتخاب و به‌شکل تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه در هر گروه ۲۰ نفر گمارش شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون برج لندن و آزمون ویسکانسین استفاده شد. تمرین‌های آموزش ذهن‌آگاهی در 8 جلسه 60 دقیقه‌ای یک‌بار در هفته به آزمودنی‌های گروه آزمایش ارایه شد و گروه کنترل هیچ‌گونه آموزش درمانی دریافت نکرد؛ سپس بعد از 2 ماه پس از یک دوره 10 روزه از آنها آزمون پیگیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از روش تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش ذهن‌آگاهی بر برنامه‌ریزی و انعطاف‌پذیری‌شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری اثر داشته و این تاثیر در مرحله پیگیری دو ماهه پایدار ماند(001/0p<). در مجموع می‌توان بیان کرد که از آموزش ذهن‌آگاهی می‌توان به عنوان مداخله کاربردی و موثر بخصوص برای بهبود برنامه‌ریزی و انعطاف‌پذیری‌شناختی دانش‌آموزان دارای اختلال یادگیری استفاده گردد.
روانشناسی یادگیری
فرشته هاشمی؛ فریبرز درتاج؛ نور علی فرخی؛ بیتا نصرالهی
چکیده
در این مطالعه، به بررسی تأثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر کاهش تعلل‌ورزی، و استرس تحصیلی دانش‌آموزان دختر پایۀ هشتم منطقۀ 1 تهران پرداخته شده است. طرح پژوهش حاضر به‌صورت آزمایشی بود که با بهره‌گیری از یک طرح آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. با استفاده از یک غربالگری اولیه، 120 دانش‌آموز پایۀ هشتم از طریق پرسشنامه‌های ...
بیشتر
در این مطالعه، به بررسی تأثیر آموزش ذهن‌آگاهی بر کاهش تعلل‌ورزی، و استرس تحصیلی دانش‌آموزان دختر پایۀ هشتم منطقۀ 1 تهران پرداخته شده است. طرح پژوهش حاضر به‌صورت آزمایشی بود که با بهره‌گیری از یک طرح آزمایشی پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. با استفاده از یک غربالگری اولیه، 120 دانش‌آموز پایۀ هشتم از طریق پرسشنامه‌های اهمال‌کاری تاکمن، و استرس تحصیلی زاژاکووا و همکاران، ارزیابی شدند. از این تعداد، 48 دانش‌آموز که بر اساس اکتساب نمرات بالا دارای تعلل‌ورزی بالا در نظر گرفته شدند، به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه 1، و 44 دانش‌آموز که نمرۀ استرس بالا به دست آورده بودند، به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه 2 جایگزین شدند. گروه‌های آزمایشی طی 8 جلسه تحت تأثیر آموزش ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. درحالی‌که، در این مدت، گروه‌های گواه این آموزش‌ها را دریافت نکردند. هر دو گروه تعلل‌ورزی بالا، در پیش‌آزمون، و پس‌آزمون با استفاده از پرسشنامۀ تاکمن، و گروه‌های استرس بالا نیز در پیش‌آزمون و پس‌آزمون با استفاده از پرسشنامۀ زاژاکووا و همکاران مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج، با استفاده از آزمون تحلیل واریانس ترکیبی ساده تحلیل شد. یافته‌ها، بیانگر وجود تفاوت معنادار (05/0 p<) میان گروه‌های آزمایش و گواه 1 در میزان تعلل‌ورزی تحصیلی دانش‌آموزان در سطح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. همچنین، آموزش ذهن‌آگاهی نمرات استرس تحصیلی را به‌طور معنی‌داری در گروه آزمایشی استرس بالا کاهش داد.
