حورا مطیعی؛ محمود حیدری؛ منصوره السادات صادقی
دوره 8، شماره 24 ، تیر 1391، ، صفحه 50-72
چکیده
اهمالکاری، پدیدهای شایع به ویژه در زمینه تحصیلی است. هدف پژوهش حاضر، تعیین راهبردهای خودتنظیمی پیشبینی کننده اهمالکاری تحصیلی و مشخص کردن تفاوت دختران و پسران در استفاده از راهبردهای خودتنظیمی و اهمالکاری است. از بین دانشآموزان اول دبیرستانهای شهر تهران، نمونهای به حجم 250 نفر از طریق نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب ...
بیشتر
اهمالکاری، پدیدهای شایع به ویژه در زمینه تحصیلی است. هدف پژوهش حاضر، تعیین راهبردهای خودتنظیمی پیشبینی کننده اهمالکاری تحصیلی و مشخص کردن تفاوت دختران و پسران در استفاده از راهبردهای خودتنظیمی و اهمالکاری است. از بین دانشآموزان اول دبیرستانهای شهر تهران، نمونهای به حجم 250 نفر از طریق نمونهگیری خوشهای تصادفی انتخاب شد. دو پرسشنامه اهمالکاری تحصیلی سولومون و راثبلوم (1984)، و راهبردهای انگیزشی یادگیری پینتریچ و دیگروت (1991) که قبلاً اعتبار و روایی آنها احراز شدهبود، به روش گروهی و به وسیله آزمودنیها تکمیل گردید. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد که مولفههای ارزشگذاری درونی و بیرونی نسبت به هدف، سازماندهی، راهبردهای خودنظمدهی فراشناختی، مدیریت زمان و مکان مطالعه و تلاش برای خودتنظیمی به طور معناداری پیشبینی کننده اهمالکاری تحصیلی هستند. نتایج آزمون تی مستقل تفاوت معناداری در اهمالکاری میان دختران و پسران نشان نداد، در حالیکه آزمون تحلیل واریانس چند متغیری در پارهای از مولفههای خودتنظیمی این تفاوت را نشان داد. یافتههای این مطالعه با یافتههای پژوهشهای قبلی همخوان است.