پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر مهارتهای ارتباطی بر سازگاری تحصیلی به واسطهی خودکارآمدی انجام پذیرفت. نمونهای مشتمل بر 385 دانشآموز سال اول دبیرستان که به صورت خوشهای تصادفی از دو ناحیه آموزشی شهر شیراز انتخاب شده بودند، سه پرسشنامه خودکارآمدی عمومی، مهارتهای ارتباطی، و سازگاری تحصیلی را کامل کردند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون متوالی به شیوه همزمان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به طورکلی نتایج حاکی از آن بودکه مهارتهای ارتباطی بهطور مثبت پیشبینیکننده خودکارآمدی است و خودکارآمدی نیز بهطور مثبتسازگاریتحصیلی را پیشبینی میکند. همچنین مهارتهای ارتباطی از طریق متغیر واسطهای خودکارآمدی نیز سازگاری تحصیلی را پیشبینی میکند. از جمله نتایج این پژوهش برتری دانشآموزان دختر، نسبت به پسر از لحاظ مهارتهای ازتباطی بود. تفاوت بین دو گروه مذکور از نظر سازگاری تحصیلی و نیز خودکارآمدی معنیدار نبود. یافتههای پژوهش حاضر، از منظر روند پژوهشی مربوطه، کاربردهای عملی و نظری مورد بحث قرار گرفته و پیشنهادهایی برای انجام پژوهشهای بیشتر در این زمینه، ارائه شده است.