فریبرز نیکدل؛ مریم دهقان؛ ناصر نوشادی
چکیده
تأکید بر ارزشهای اخلاقی بهویژه حمایت از رفتارهای اخلاقی در سالهای اخیر افزایش چشمگیری یافته است. هدف این پژوهش، بررسی اثر واسطهای استدلال اخلاقی در رابطهی خودپنداره و فراشناخت اخلاقی (متغیرهای پیشبین) و رفتار اخلاقی (متغیر ملاک) دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهر شیراز بود. برای این منظور ۳۰۰ دانشآموز با استفاده از ...
بیشتر
تأکید بر ارزشهای اخلاقی بهویژه حمایت از رفتارهای اخلاقی در سالهای اخیر افزایش چشمگیری یافته است. هدف این پژوهش، بررسی اثر واسطهای استدلال اخلاقی در رابطهی خودپنداره و فراشناخت اخلاقی (متغیرهای پیشبین) و رفتار اخلاقی (متغیر ملاک) دانشآموزان دختر دبیرستانهای شهر شیراز بود. برای این منظور ۳۰۰ دانشآموز با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامهی فرااخلاق سوانسون و هیل (۱۹۹۳)، سیاهه رفتار اخلاقی سوانسون و هیل (۱۹۹۳)، آزمون رشد استدلال اخلاقی معنوی پور (۱۳۹۰) و آزمون خودپنداره راجرز (-۱۹۷۵) را تکمیل نمودند. دادهها با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان و بر اساس روش بارون و کنی (۱۹۸۶) تجزیهوتحلیل شدند. یافتهها نشان داد خودپنداره (۴۲/۰-=β، 01/0P< ) و فراشناخت اخلاقی (18/0=β، 01/0P< ) بر استدلال اخلاقی اثر مستقیم دارند. همچنین خودپنداره و فراشناخت اخلاقی از طریق واسطهگری استدلال اخلاقی بر رفتار اخلاقی اثر غیرمستقیم دارند. استدلال اخلاقی بهصورت مثبت رفتار اخلاقی را پیشبینی میکند؛ بنابراین میتوان نتیجه گرفت که استدلال اخلاقی در رابطه بین خودپنداره و فراشناخت اخلاقی با رفتار اخلاقی نقش واسطهای دارد.
طاهره خیری گلسفیدی؛ شهربانو قهاری؛ بلال نظریان
چکیده
مفاهیم خودپنداره و انگیزه پیشرفت جزء موضوعات اساسی در روانشناسی و نظام آموزشی میباشند. خودپنداره یکی از جنبههای مهم شخصیتی هر فرد و انگیزش یکی از عوامل اصلی دخیل در جریان فرآیند یاددهی –یادگیری است؛ بنابراین ضروری است که دنبال برنامههایی باشیم تا بتوان از آن طریق در بالا بردن خودپنداره و انگیزه پیشرفت آنان تلاش نمود. این پژوهش ...
بیشتر
مفاهیم خودپنداره و انگیزه پیشرفت جزء موضوعات اساسی در روانشناسی و نظام آموزشی میباشند. خودپنداره یکی از جنبههای مهم شخصیتی هر فرد و انگیزش یکی از عوامل اصلی دخیل در جریان فرآیند یاددهی –یادگیری است؛ بنابراین ضروری است که دنبال برنامههایی باشیم تا بتوان از آن طریق در بالا بردن خودپنداره و انگیزه پیشرفت آنان تلاش نمود. این پژوهش در نظر دارد تا به بررسی تأثیر آموزش زبان انگلیسی بهعنوان یک زبان خارجه بر خودپنداره و انگیزش پیشرفت زبان آموزان بپردازد. برای این تحقیق در یک بررسی آزمایشی، از میان 280 دانشآموز و دانشجوی 30-15 ساله شهرستان املش با استفاده از آزمونهای خودپنداره راجرز و انگیزه پیشرفت هرمنس، 160 نفر نمرات پایینی کسب کردند که از میان این افراد 30 نفر به تصادف انتخاب و به دو گروه 15 نفری شامل گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 63 جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش زبان انگلیسی قرار گرفتند. سپس برای هر دو گروه مجدداً پسآزمون اجرا شد. پس از تحلیل دادهها به کمک آزمونهای آماری t و تحلیل کوواریانس یافتهها حاکی از این بود که در مرحله پسآزمون در دو گروه از نظر متغیرهای خودپنداره و انگیزه پیشرفت (05/0>p) تفاوت معناداری دارد. بهعبارتدیگر در گروه آزمایش، خودپنداره بهبود و انگیزش پیشرفت آنها افزایش معناداری پیدا کرد. نتایج نشان داد که آموزش زبان انگلیسی بهعنوان یک زبان خارجه میتواند بر بهبود خودپنداره و افزایش انگیزه پیشرفت افراد مؤثر باشد.